De Europese Unie biedt veel mogelijkheden voor samenwerking tussen de lidstaten. Een voorbeeld is het Europees aanhoudingsbevel (EAB), dat de vroegere uitlevering vervangt. Op welke voorwaarden wordt de vervolgde persoon aangehouden? Kan ik beroep aantekenen tegen de beslissing van de bevoegde gerechtelijke autoriteit? Wat is de procedure van het Europees aanhoudingsbevel? Over dit alles in onderstaand artikel.
Als u renovatie of interieurafwerking plant, gebruik dan de dienst Zoeken naar een aannemer die beschikbaar is op de website van Bouwcalculators. Na het invullen van een kort formulier krijgt u toegang tot de beste aanbiedingen.
Europees aanhoudingsbevel - korte beschrijving
Doel van detentie - van toepassing op Poolse burgers
Het Europees aanhoudingsbevel, of kortweg EAB, is een soort uitlevering, maar dan op een sterk vereenvoudigde basis. Dit maakt het voor de lidstaten van de Europese Unie gemakkelijker om samen te werken bij de detentie van onder meer personen die van een misdrijf worden beschuldigd. Deze vorm van uitlevering zorgt voor een snellere aanhoudingsprocedure als gevolg van passende rechtshandelingen.
Het Europees aanhoudingsverbod geldt zowel voor Poolse burgers als voor alle andere burgers die op het grondgebied van de Europese Unie verblijven. De detentie van een beschuldigde of veroordeelde is gebaseerd op de wet die in Polen van kracht is. Er wordt een EAB uitgevaardigd voor elk misdrijf dat strafbaar is volgens de Poolse strafrechters, inclusief alle misdrijven die in het buitenland hebben plaatsgevonden.
Het Europees aanhoudingsbevel is in Polen van kracht sinds het land toetrad tot de Europese Unie. Behalve dat het van toepassing is op Poolse burgers die beschuldigd of veroordeeld zijn voor misdaden, kan het ook als voorzorgsmaatregel worden gebruikt. Het EAB zal echter niet altijd een indicatie voor uitvaardiging bevatten. Het wordt afgegeven voor misdrijven waarop een gevangenisstraf van ten minste 1 jaar staat of wanneer al een gevangenisstraf van ten minste 4 maanden is uitgesproken. Dit laatste geval kan zich ook voordoen wanneer de vrijheidsstraf is opgeschort, bijvoorbeeld vanwege het ontbreken van regelmatig contact met de reclasseringsambtenaar.
Wie vaardigt een Europees aanhoudingsbevel uit en wie kan de uitvoering ervan weigeren?
Een Europees aanhoudingsbevel wordt altijd uitgevaardigd door de bevoegde gerechtelijke autoriteit in de verzoekende staat. De hele procedure eindigt echter met een definitieve beslissing over de overlevering, die wordt genomen door een gerechtelijke autoriteit in de staat waar de persoon momenteel verblijft. Momenteel kan de beslissing zowel door de rechtbank als door de officier van justitie worden uitgesproken.
De rechtsgronden kunnen ook de uitzonderingen controleren waar de tenuitvoerlegging van een Europees aanhoudingsbevel kan worden geweigerd. Indien een lidstaat van de Europese Unie al een straf heeft uitgesproken voor dit door de gezochte persoon gepleegde feit, kan het Europees aanhoudingsbevel niet worden uitgevoerd. Een andere uitzondering is de geldende amnestie voor een bepaald strafbaar feit in het land waar de persoon verblijft. Als u op zoek bent naar meer informatie, kijk dan ook op artikelen over wet- en regelgeving hier verzameld.
Relevante rechtshandelingen
Alle juridische informatie met betrekking tot het Europees aanhoudingsbevel kan worden geraadpleegd in het kaderbesluit van de Raad van 13 juni 2002 betreffende het Europees aanhoudingsbevel en de procedures van overlevering tussen de lidstaten. Het is een rechtshandeling die de hele instelling van het Europees aanhoudingsbevel regelt. De voormalige standaarduitlevering is vervangen door een Europees aanhoudingsbevel. Als resultaat van veel overleg en ontwikkeling in de loop van de jaren die volgden, zijn er aanvullende richtlijnen opgesteld over de medewerking van de lidstaten van de Europese Unie bij de procedure voor aanhouding en overlevering van personen.
Aanvullende richtlijnen betreffende het Europees aanhoudingsbevel:
- Richtlijn (EU) 2016/1919 betreffende rechtsbijstand aan verdachten en beklaagden in strafprocedures en aan gezochte personen in EAB-procedures.
- Richtlijn 2012/13/EU betreffende het recht op informatie in strafprocedures,
- Richtlijn 2010/64/EU betreffende het recht op vertolking en vertaling in strafprocedures,
- Richtlijn 2013/48/EU betreffende het recht op toegang tot een advocaat en het recht om te communiceren met familieleden en werkgevers tijdens vrijheidsbeneming.
Stap-voor-stap procedure en opzeggingen
Belangrijkste stappen bij arrestatie en uitlevering van mensen aan EU-lidstaten
Het is de moeite waard om een belangrijk detail te benadrukken met betrekking tot de uitvaardiging van het Europees aanhoudingsbevel. Voor het uitvaardigen van een EAB is het voldoende dat de kans groot is dat de vervolgde persoon in de Europese Unie verblijft. Het is niet nodig om haar exacte adres te controleren om het Europees aanhoudingsbevel juridisch bindend te maken. Bovendien zijn alleen aanwijzingen of getuigenverklaringen voldoende om het verblijf van de vervolgde persoon in de EU vast te stellen.
De voorlopige aanhouding van een vervolgde persoon is niet onmiddellijk. Hierover wordt beslist door een rechterlijke instantie in de staat van tijdelijk verblijf van de vervolgde persoon. Het belangrijkste doel van het Europees aanhoudingsbevel is de overbrenging van de persoon naar het land dat het aanhoudingsbevel heeft uitgevaardigd. Zoals eerder vermeld, is het EAB niet alleen van toepassing op mensen met het staatsburgerschap van een van de landen van de Europese Unie. In Polen wordt de beslissing om een Europees aanhoudingsbevel uit te vaardigen uitgevaardigd door een districtsrechtbank. Alle kosten in verband met de uitspraak over het EAB zijn inbegrepen in de gerechtskosten.
Beslissing beroep - mogelijk?
Helaas staat Polen hoog in de statistieken met betrekking tot de uitvaardiging van Europese aanhoudingsbevelen. Dit is te wijten aan verschillende factoren, hoewel de grootste ongetwijfeld de grote emigratiegolf aan het begin van de laatste twee decennia is. Daarom zouden waarschijnlijk veel mensen bereid zijn om bezwaar aan te tekenen tegen het besluit, als dat mogelijk zou zijn.
Het beroep is echter niet opgenomen in de Poolse wet inzake het Europees aanhoudingsbevel. Het onvermogen om de beroepsprocedure te starten is opgenomen in de resolutie van de Hoge Raad van 2005. Het bevestigt het onvermogen om alle middelen aan te wenden om in beroep te gaan tegen de beslissing.
