In tegenstelling tot veel van hun zussen, wier prachtige bloemen in april vaak bevroren zijn door late nachtvorst, is de stermagnolia (Magnolia stellata) gedraagt zich slimmer. Als het dan nog te koud is, gaan de bloemen helemaal niet open. Pas als de rijp de geopende bloembladen raakt, bevriezen ze en worden ze bruin. Dit is echter het enige negatieve nieuws over deze prachtige magnolia met haar betoverende sterbloemen en onweerstaanbare geur.
Als u van plan bent het onderhoud van uw tuin uit te besteden, gebruik dan de dienst Aannemer zoeken die beschikbaar is op de website van Bouwcalculators. Na het invullen van een kort formulier krijgt u toegang tot de beste aanbiedingen.
Bloeiende stermagnolia - een ware voorbode van het einde van de winter
Oorsprong en uiterlijk Magnolia stellata
Stermagnolia komt, net als de meeste soorten magnolia, uit Azië, met name Japan, waar het al eeuwen wordt gekweekt. Tot de jaren vijftig was er geen natuurlijke habitat van deze plant bekend en de weinige exemplaren die werden gevonden, konden worden beschouwd als ontsnapte exemplaren uit de tuinen. Er waren vermoedens dat de stermagnolia een kruising zou kunnen zijn of een variëteit gefokt door Japanse tuinders. Pas in 1959 werd het natuurlijke voorkomen van de soort gemeld en bevestigd in 1988 Magnolia stellata in een klein gebied op het eiland Honshu. Hij groeit daar op open, zonnige plaatsen in vochtig, moerassig terrein.
De omstandigheden van de eerste beschrijving van de plant zijn een curiositeit. Wel, hij schreef een beschrijving van de stermagnolia en stuurde die naar Europa onder de naam Magnolia tomentosa Zweedse botanicus Carl Peter Thunberg al in 1784. Maar pech, hij verwarde de herbariumbijlagen en in plaats van magnolia voegde hij edgeworthia toe (een geslacht van planten uit de laurierfamilie dat in Japan voorkomt). De beschrijving werd ongeldig verklaard en pas in 1846 herhaalden de Duitse botanici Siebold en Zuccarini het en noemden de soort Buergeria stellata. Combinaties Magnolia stellata Maximowicz voorgesteld in 1872.
In tegenstelling tot de meeste magnoliasoorten, behoudt de stermagnolia zelfs later in het leven een compacte groeiwijze. Een dicht vertakte, weelderig bloeiende struik groeit zeer langzaam en bereikt pas na 20-30 jaar zijn maximale hoogte en breedte van drie meter. De bladeren zijn donkergroen, omgekeerd eirond, 4-10 cm lang en smal. De onderzijde van het blad is iets lichter dan de bovenzijde. Bij het wrijven geven de bladeren, evenals de schors van de scheuten, een typische magnolia, enigszins onaangename geur af.
Star Magnolia bloeit zeer vroeg. Al in maart, voordat de bladeren zich ontwikkelen, openen zich zuiver witte, geurende bloemen met een kegelvormige stamper en radiaal gerangschikte bloembladen. Het aantal bloembladen varieert van 10 tot ruim 40. Deze soort bloeit al op jonge leeftijd. Witte bloemen zijn na ontplooiing vorstgevoelig, maar vertonen toch een grotere weerstand dan bijvoorbeeld Soulange magnolia.
Soorten stermagnolia - bloemen niet alleen wit
Zoals elke populaire en indrukwekkende sierplant, heeft ook de stermagnolia talloze kweekvariëteiten gekregen als resultaat van het nauwgezette werk van generaties tuiniers. Ze verschillen vooral in de vorm en kleur van bloemen. Volbloemige magnolia's met een bijzonder sterke geur maken een bijzondere indruk. De meest voorkomende soorten stermagnolia zijn:
Magnolia stellata'Koninklijke ster'
Struikhoogte van 2,5 tot 3,5 m. Hij bloeit in april vóór bladontwikkeling en ontwikkelt witte, volle, stervormige bloemen. Bestand tegen vorst. Geschikt voor kleine tuinen.
Magnolia stellata'Rose'
Langzaam groeiende struik die tot 2-3 m hoog wordt. De bloemknoppen zijn roze, de bloemen zijn wijd open, licht roze, geurig met smalle bloembladen. De perfecte struik voor kleine tuinen.
Magnolia stellata'Dr. Massey'
Struik met een ronde kroon, groeiend tot 2-3 m. Uit roze knoppen ontwikkelen zich lichtroze bloemen. Ze hebben een diameter van ongeveer 8 cm, zijn geurig, met smalle bloembladen. Van de variëteit 'Rosea' onderscheidt het zich door een donkere, roze lijn die langs het buitenoppervlak van de bloembladen loopt. Bloeit uitbundig midden april voor bladontwikkeling.
Aanbevolen accessoires en meststoffen voor de verzorging van bomen en struiken
Magnolia stellata'Waterlelie'
Een dichte struik, 2-3 m hoog, met een opgaande groeiwijze. De wijd openstaande, zuiver witte bloemen zijn licht geurend. Ze hebben zeer smalle bloembladen die een ster vormen en na verloop van tijd naar achteren kantelen. Hij bloeit half april.
Magnolia stellata'Rubra'
Een Japans ras uit het begin van de 20e eeuw. De bloemen zijn donkerroze tot rood. Als je op zoek bent naar meer advies en inspiratie, kijk dan ook eens artikelen over magnolia hier verzameld.
Vereisten en teelt van stermagnolia
Standplaats, substraat en beplanting
De ideale positie voor een stermagnolia moet helder en warm zijn. De struik groeit goed zowel in de zon als in de halfschaduw. Het is het beste om een beschutte en luchtige plek te vinden, maar toch zonnig, maar zonder de brandende middagzon. Beter een lichtpuntje aan de noordkant dan een lichtpuntje aan de zuidkant. Magnolia wordt zo beter beschermd tegen late vorst.
Op een volledig zonnige standplaats zullen de bloemen zich vroeg ontwikkelen, waardoor ze worden blootgesteld aan schade door nachtelijke temperatuurdalingen. Overtollige schaduw zal op zijn beurt de groei vertragen en vooral de bloei beperken. In regio's met bijzonder milde klimaten bloeien magnolia's vaak sneller en overvloediger.
Wat de bodemvereisten betreft, is de teelt van stermagnolia in vergelijking met andere soorten echt probleemloos. Het substraat moet los, vers tot vochtig en vruchtbaar zijn. Zandige tot leemachtige bodems met een pH-waarde van neutraal tot zuur zijn optimaal. Voor zware gronden wordt een goede drainage aanbevolen. Onthoud dat bij het kiezen van een positie: Magnolia stellata houdt niet van verhuizingen en kan alleen als laatste redmiddel worden overdreven.
Het vroege voorjaar, zolang de grond volledig ijzig is, is een goede planttijd en de herfst is een goede tijd om te planten. De zaailing moet in de grond worden geplaatst op de diepte waarop hij in de pot groeide. De afstand tussen stermagnolia-stekken of de afstand tot andere planten mag niet minder zijn dan 200-300 cm. Magnolia heeft een plat wortelstelsel, waarmee rekening moet worden gehouden, waarbij concurrentie van andere planten wordt vermeden.
Zorg voor magnolia, ziekten en plagen
De grootste versiering van de stermagnolia zijn ongetwijfeld de prachtige bloemen. Tegen het einde van april vervaagt deze bloemrijke glamour echter en beginnen de voorbereidingen voor het volgende seizoen. Dit is te herkennen aan de dikke lichtgroene toppen. Vers ontwikkelde bladeren zien er ook indrukwekkend uit. Om ervoor te zorgen dat de plant zich goed voelt in de tuin en zich mooi ontwikkelt, is geen speciale zorg nodig.
Minstens zo belangrijk als een goede standplaats is regelmatig water geven. Star Magnolia heeft tijdens de groei- en bloeiperiode voldoende water nodig. Doordat de wortels relatief ondiep onder de grond liggen, drogen ze ook snel uit. De meeste aandacht moet worden besteed aan magnolia in de eerste twee jaar na het planten. De grond moet constant vochtig zijn, maar niet nat, omdat de plant niet tegen waterstagnatie kan.
Snoeien op magnolia is niet alleen onnodig, het kan ook schadelijk zijn voor de van nature mooie groeivorm. Wanneer het snijden van magnolia noodzakelijk is, bijvoorbeeld om een struik te overbelichten, dient de behandeling tot een minimum te worden beperkt. Stermagnolia is zeer goed bestand tegen ziekten en plagen. Slechts af en toe kan een meeldauw of bladvlek voorkomen.
Stermagnolia transplanteren
De magnoliastruik groeit bij voorkeur jarenlang op dezelfde plek. Het verplanten van magnolia's zou een absoluut laatste redmiddel moeten zijn. Als deze procedure niet kan worden vermeden, moet deze bij voorkeur in de herfst worden uitgevoerd, wanneer de struik zijn bladeren heeft verloren of al heeft verloren.
Een goede voorbereiding van de struik voor verplanten en een nieuwe plek is de basis van succes. De getransplanteerde magnolia moet ongestoorde groeiomstandigheden hebben. Na het veranderen van de plaats moet u rekening houden met een bloeiperiode van twee jaar. Als er geen fundamentele fouten zijn gemaakt, zou magnolia snel weer zijn volledige schoonheid krijgen.
