Onder de naam gewone berberis of gewone berberis (Berberis vulgaris) verbergt een prachtige struik van inheemse oorsprong, ook wel kwaśnica genoemd. Het is perfect als solitair en voor het maken van effectieve hagen. In het voorjaar behaagt het de ogen met gouden bloemen en in de herfst met rode bessen tegen de achtergrond van donkergroene bladeren. Bovendien is het extreem gemakkelijk te kweken en te verzorgen.
Als u van plan bent het onderhoud van uw tuin uit te besteden, gebruik dan de dienst Aannemer zoeken die beschikbaar is op de website van Bouwcalculators. Na het invullen van een kort formulier krijgt u toegang tot de beste aanbiedingen.
Berberisfamilie kweken en verzorgen
Staan en grond zonder speciale vereisten
Berberisfamilie neemt genoegen met losse, licht kalkrijke grond, maar groeit indien nodig ook op zure grond. Als sterke plant, aangepast aan onze klimatologische omstandigheden, kan hij elk klimaat aan - ook in de stad, aan de kust en in de bergen.
Als haag is het ideaal voor windscherm. Hij verdraagt zowel volle zon als halfschaduw. In zijn natuurlijke omgeving groeit hij vaak aan de rand van het bos. Het donkergroene blad is omgekeerd eirond tot langwerpig-elliptisch van vorm en fijn getand. In mei en juni ontwikkelt gewone berberis felgele, geurige bloemen verzameld in hangende trossen.
De struik produceert scherpe en lange doornen, dus het mag niet worden geplant op plaatsen die worden blootgesteld aan frequent contact met de plant. Omdat alle delen van berberis, behalve fruit, licht gif.webptig zijn, moet speciale aandacht worden besteed aan jonge kinderen. Een berberishaag trekt veel dieren aan, niet in de laatste plaats als hij in bloei staat. Veel vogels nestelen graag in zo'n haag en vinden daarin bescherming tegen roofdieren.
Berberisfamilie planten en de verzorging ervan
Jonge planten groeien zeer snel, ze kunnen 15-20 cm in een jaar groeien en vormen in korte tijd een beschermende haag waar vogels en insecten gretig gebruik van maken. Egels en andere kleine dieren vinden ook beschutting in dichte struiken. De herfst is een goed moment om berberis te planten, hoewel zaailingen met een bedekt wortelstelsel het hele jaar door kunnen worden geplant.
Berberisfamilie houdt van een droge tot matig vochtige stand. Tijdens de droge zomer moet het echter regelmatig worden bewaterd, hoewel het gemakkelijker droogte doorstaat dan overtollig water. Bij doorlatende grond is er geen angst voor waterstagnatie, maar bij te dichte grond moet je een drainagelaag voorbereiden.
Wie een berberishaag wil, moet deze regelmatig snoeien om de gewenste vorm en hoogte te behouden. Berberisfamilie is bestand tegen zelfs sterke behandelingen en kan indien nodig volledig worden bijgesneden. bladeren laten vallen Berberis vulgaris gesnoeid in de winter, wanneer de dagen vorstvrij zijn. Om de jonge scheuten dicht terug te laten groeien, moet de haag van boven en van opzij worden gesnoeid. Enkelgroeiende berberis groeit zwaar naar de zijkanten en vereist zo nodig ook vormcorrectie door de uitstekende scheuten zijdelings te veel in te korten. Als je op zoek bent naar inspiratie, kijk dan eens dit artikel over de teelt van zuilvormige berberis.
Aanbevolen accessoires en meststoffen voor de verzorging van bomen en struiken
Hoewel alleen berberis in ons deel van Europa in het wild groeit, heeft het botanische geslacht meer dan 400 soorten, en tuinders hebben ook talloze soorten berberis en hun hybriden gekweekt. Vooral de roodbladige variëteiten van de berberis van Thunberg zijn bekend, zoals bijvoorbeeld de "Bagatelle" van Thunberg of de "Atropurpurea Nana" van Thunberg. Correcte botanische nomenclatuur - die vaak wordt benadrukt - zorgt voor een ondubbelzinnige identificatie van de plant, en het gaat niet alleen om de inhoud van het record, maar ook om de vorm. U kunt bijvoorbeeld over uw struik zeggen "berberis bagatelle", maar het zal alleen correct zijn "berberis uit Thunberg" Bagatelle "of"Berberis thunbergii 'Bagatelle' "- de naam van de cultivar staat tussen enkele aanhalingstekens en de Latijnse wetenschappelijke naam is cursief geschreven. Gemeenschappelijke berberis heeft ook zijn eigen variëteiten, waaronder:
- Berberis vulgaris 'Lutea'
- Berberis vulgaris 'Dulcis'
- Berberis vulgaris 'Wiltshire Wonder'
- Berberis vulgaris 'Marginata'
- Berberis vulgaris 'Alba'
- Berberis vulgaris 'Asperma'
- Berberis vulgaris 'Atropurpurea'
Gemeenschappelijke berberis in koken en medicijnen
Nuttige eigenschappen van berberisvruchten
Gewone berberis, ook bekend als kwaśnica, wordt door veel mensen meestal geassocieerd met scherpe stekels en pijnlijke herinneringen. Ondertussen wordt aangenomen dat berberis in de oudheid werd gewaardeerd als een medicinale plant en dat de bessen veel waardevolle stoffen bevatten. Ze zijn rijk aan vitamine C, fruitzuren en tal van mineralen. Het natuurlijke rode pigment dat overvloedig aanwezig is in berberisvruchten beschermt de lichaamscellen tegen vrije radicalen en andere schadelijke invloeden.
De vrucht van de gewone berberis heeft een heel andere werking dan de wortelschors. Je zou denken dat dit twee verschillende geneeskrachtige planten zijn. De wortelschors versterkt gal en andere spijsverteringsorganen, terwijl de zure vrucht vitamines levert en vaak wordt gebruikt bij de vervaardiging van conserven voor de winter, zoals sap, jam, gelei. Rode bessen hebben de volgende helende eigenschappen:
- antibacterieel,
- slijmoplossend,
- toning,
- ondersteunende ademhaling,
- versterking,
- na infectieziekten,
- met gingivitis.
Rijpe vrucht van de berberis bevat geen alkaloïden. In plaats daarvan zijn ze rijk aan ingrediënten die typisch zijn voor fruit, zoals zuren en vitamines. Je kunt het fruit ook drogen en in de winter als vitaminebron gebruiken. Ze helpen tegen bloedend tandvlees en vitaminegebrek in het voorjaar, maar ook tegen verkoudheid.
In veel landen is berberis een waardevolle toevoeging aan de keuken. In Europa worden ze meestal gebruikt om sap en marmelade te maken. In het Oosten wordt berberis toegevoegd aan rijst, maar ook aan vis- en vleesgerechten. Berberisbessen geven de gerechten een zuur aroma.
Alleen rijpe berberisvruchten bevatten geen berberine
Blad, wortel, schors en vrucht van berberis werden gebruikt als plantaardige grondstoffen. De werkzame stoffen hebben een positief effect bij aandoeningen van de lever en de galwegen. Alle delen van de plant, behalve rijpe bessen, bevatten een alkaloïde genaamd berberine. Berberine heeft antibacteriële eigenschappen, verlaagt de bloeddruk, heeft ontstekingsremmende eigenschappen en verlaagt cholesterol.
Vanwege de bekende ophoping van berberine in de lever, pancreas en het hart, is het therapeutische gebruik van berberis tegenwoordig zeer beperkt. Alleen fruit dat vrij is van schadelijke chemische verbindingen kan probleemloos voor voedsel worden gebruikt. Houd er rekening mee dat dit alleen van toepassing is op de soort Berberis vulgarisen niet andere berberis geplant voor sierdoeleinden. Vergif.webptiging met berberis manifesteert zich door: misselijkheid, braken, diarree, slaperigheid, neusbloedingen, irritatie van de nieren, huid en ogen.
Interessant zelfverdedigingsvermogen van berberis
Ondanks algemene resistentie tegen insectenplagen, Berberis vulgaris is soms besmet met mahoniezaad (Rhagoletis meigenii), een vlieg, waarvan de larven zich in de vrucht voeden en de zaden opeten. Onderzoek toont aan dat berberis een zaadje kan doden dat wordt bewoond door een insect.
De plant maakt onderscheid tussen vruchten met één en twee zaden. Pas wanneer een vrucht met twee zaden wordt gekoloniseerd, doodt berberis er preventief één om te voorkomen dat de larve zich ontwikkelt en onvermijdelijk beide zaden eet. Als er slechts één zaadje in de gemasterde vrucht zit, neemt berberis ontslag uit de liquidatie om de kans op reproductie niet te verliezen als de zaadlarve om een andere reden sterft.
